Miejsce i czas powstania tego listu trudno określić. Zdaniem wielu egzegetów pismo zostało zredagowane po uwolnieniu Pawła z pierwszego więzienia rzymskiego, najprawdopodobniej podczas podróży z Rzymu na Wschód, a więc w latach 64-66.
Odbiorca listu, Tytus, towarzyszył Pawłowi na soborze jerozolimskim, był przy jego boku podczas dłuższego pobytu Apostoła w Efezie w ramach trzeciej podróży misyjnej i z polecenia Pawła odbył stamtąd podróż do Koryntu w celu załatwienia sporów, które zaistniały w gminie podburzanej przez przeciwników Apostoła (2 Kor 3,3n; 7,6n). Prawdopodobnie on również doręczył Koryntianom drugi list Pawła do wiernych tej trudnej gminy. Jakby w nagrodę za tyle razy stwierdzoną wierność właśnie Tytusa uczynił Paweł przełożonym Kościoła na Krecie.
List jest zbiorem wskazań duszpasterskich dla młodego jeszcze, choć już tak doświadczonego przełożonego gminy. List doręczyli Tytusowi najprawdopodobniej Zenas i Apollos